Rachida Lamrabet, een Vlaamse juriste en auteur van Marokkaanse origine, won in 2008 de Debuutprijs voor haar eerste roman Vrouwland. Voor de organisatie Wablieft, die met Vlaamse overheidssteun ijvert voor leesbare teksten en een krantje en intussen ook boeken uitgeeft, herwerkte ze in De slaper drie verhalen die vooral inspelen op de leefwereld van allochtonen in België. Onder het motto "klare taal, goed verhaal" leent dit werk zich uitstekend voor beginnende lezers, allochtoon of autochtoon.
'Rachid' is het grappige verhaal van een jonge Marokkaan die werk zoekt en als een soort wanhoopsdaad uiteindelijk de rol van slachter tijdens het offerfeest op zich neemt. De praktiserende moslimgemeenschap waartoe zijn vader behoort, prijst de hemel dat de zoon zich eindelijk leert nuttig te maken, maar de angst om af te gaan bij gebrek aan ervaring doet Rachid uiteindelijk terugkrabbelen met een smoes.
In 'Kortfilm' vertelt Lamrabet een bitterzoet verhaal van mensen die dromen van een beter leven. De kleine Petru maakt deel uit van een zigeunerfamilie die in de dode stad Doel enige rust in hun zwerversbestaan hopen te vinden. Ondanks allerlei tegenkantingen blijven ze geloven dat ze een toekomst hebben: "Ja, zien jullie het dan niet? Hier worden we nergens weggejaagd. Hebben jullie in die school borden gezien waarop stond dat Roma kakkerlakken zijn? Nou?". Met veel ironie werkt de auteur het thema 'vooroordelen' hier uit tot een geslaagde literaire oefening.
'De slaper' is het origineelste verhaal van de drie. Een moeder in spe begint al na enkele weken zwangerschap met de aankoop van een hele reeks schattige babyspulletjes. De rekeningen lopen hoog op, maar zorgvuldig houdt ze alle bonnetjes bij, want nu ze weet dat ze een jongen verwacht, zou het wel eens kunnen misgaan. Vanuit de angst dat haar kind later van het rechte pad zou afwijken, houdt ze alvast een boekhouding bij, die ze haar zoon dan in geval van nood als drukkingsmiddel kan voorschotelen en hem desnoods tot terugbetaling kan dwingen. Al dat gepieker komt de baby in wording echter niet ten goede, en die beslist dan maar op te houden met groeien, als een soort vroegtijdige wraak. Eind goed, al goed is echter ook hier de conclusie.
De verschillende kortverhalen zijn met elkaar verbonden door de problemen waarmee de allochtone personages te maken krijgen, en dan vooral de moeilijkheid om eigen keuzes te maken. Lambaret kaart in de eerste plaats de innerlijke strijd aan tussen wat vanuit de cultuur wordt opgelegd of aangeleerd en wat vanuit de eigen persoonlijkheid het gedroomde levenspad is. De afwisseling van de personages en vertelperspectieven en de levendige dialogen maken dit werkje zeker de moeite waard en een originele leeservaring. [Linde Roels]